W Roku Maryjnym celem pielgrzymki miało być pogłębienie kultu Matki Bożej, włączenie się w modlitwę Ojca Świętego polecającego sprawy Ojczyzny Królowej Polski, a także powracanie myślą do II Kongresu Eucharystycznego - pielgrzymka miała być niejako przedłużeniem tego Kongresu. To z kolei miało się przysłużyć do odnalezienia swojego miejsca w Kościele i wśród ludzi, by trwać w Chrystusie.

Kielce - według słow ordynariusza - miały być stacją szczególną i spełnić trzy zadania wobec pielgrzymów, tzn.: powitać, razem przeżyć Eucharystię, przyjąć na nocleg.

W siódmej pielgrzymce kieleckiej udział wzięło 7 tys. pątników w 19 grupach. Do grupy olkuskiej dołączyli dodatkowo pielgrzymi z dekanatu Olkusz-Południe (Sławków) oraz dekanatu sułoszowskiego. Ta kolumnaszła do Wolbromia. W Wolbromiu dołączyli wierni z dekanatów: wolbromskiego, miechowskiego, słomnickiego; na trasie dołączył jeszcze dekanat pilicki - w sumie kolumna olkuska liczyła już 4 grupy (olkuska, wolbromska, miechowska, pilicka). W latach 1988-1991 obowiązywała następująca marszruta kolumny olkuskiej:

• I Etap (9 sierpnia): Olkusz - Gołaczewy - Wolbrom
• II Etap (10 sierpnia): Wolbrom - Pilica - Pradła
• III Etap (11 sierpnia): Pradła - Lelów - Dąbrowno
• IV Etap (12 sierpnia): Dąbrowno - Mokrzesz - Mstów (połączenie z kolumną kielecką)
• V Etap (13 sierpnia): Mstów - Jasna Góra.   

Pielgrzymi nieśli na całej trasie obok krzyża pielgrzymkowego także krzyż zrzucony z wieży kościoła franciszkańskiego w Chęcinach. W kościele tym znajdował się wtedy hotel. Modlono się o przywrócenie sakralnego charakteru temu miejscu.

 (ks. J. Kubicza, ks. T.Gocel, 25 lat Pieszej Pielgrzymki Kieleckiej na Jasną Górę, Kielce 2007, s. 37.)